«Բոլոր կարծիքների միջից ձեր մասին ունեցած կարծիքը ամենից կարևորն է», ասում է ամերիկացի հոգեբան Նաթանիել Պրենտընը, որն ինքնավստահության մասին բազմաթիվ գրքեր է գրել:
Նա բացատրում է, թե վստահել` նշանակում է հավատալ, քանի որ մարդ նախ` պետք է հավատա մի բանի, ապա վստահի: Ուրեմն, պետք է նախ հավատանք մեզ, որպեսզի կարողանանք ինքնավստահ լինել: Ըստ հեղինակի` ինքնավստահությունը մի փորձառություն է, այսինքն` վստահելու, մտածելու, ընտրելու, որոշելու, փոփոխություններին հարմարվելու կարողությանը:
Ինքնավստահությունը խանդավառություն չէ, ոչ էլ ուրախության ժամանակավոր խաբկանք: Այն արտաքին աշխարհից չի բխում, այլ պարկեշտ ինքնաճանաչումից: Մարդ էակը ինքն իրեն կարող է վստահել այն ժամանակ, երբ ի վիճակի է դիմագրավել, ընդունել իր բնավորության և կյանքի իրականությունները:
Նաթանիել Պրենտընը ներկայացնում է ինքնավստահության 6 «բանալին».
Գիտակից կյանք վարել:
- Ինքն իրեն ընդունել: Քաջություն ունենալ ընդունելու մեր մտածումները, արարքներն ու զգացումները` չփորձելով դրանցից փախչել կամ ուրանալ:
- Պատասխանատու լինել ինքդ քո առջև: Ընդունել, որ մեր լավ ու վատ արարքների պատասխանատուն մենք ենք: Հարցնել` ... «Ի՞նչ պետք է անել հիմա», փոխանակ` «ո՞վ է մեղավորը»: Ոչ ոք չի գա մեզ ազատելու մեր կյանքից:
- Ինքն իրեն հաստատել: Իրատես լինել և թերագնահատվելու վախից մղված չկեղծել մեր ինքնությունը:
- Հստակեցնել թիրախները: Ճշտել մեր նպատակների իրականացմանը տանող անհրաժեշտ քայլերը` վստահ լինելու համար, թե չե՞նք շեղվել մեր նախանշած ուղուց:
- Ամբողջական լինել: Ներդաշնակություն ստեղծել մեր ապրելակերպի և մտածելակերպի միջև: Ճիշտ խոսել, հարգել մեր խոստումները և մեր ընդունած արժանիքների օրինակը դառնալ:
Պրենտընը հանգում է հոգեբույժ Հերրի Տարքարթի եզրահանգմանը. «Այս աշխարհի տառապանքը գալիս է այն անձերից, որոնք անվերջորեն մխրճված են իրենց մասին լավ կարծիք ունենալու փնտրտուքի մեջ»:
Մուտք
6272
| 
ՉԱՏ